Maar dat heeft wat moeite gekost. Ondanks de testbank blijkt testen, testen, testen en nog eens testen nodig. De servo’s moeten zorgvuldig geprogrammeerd, de magneetjes die de reed contacten in de weg moeten triggeren moeten op precies de goede plek in het voertuig geplaatst worden. Dat blijkt echt millimeterwerk of nog nauwkeuriger te zijn. Dan blijken de reed contacten, die je in de magneetstrip hebt gestopt, toch eigenlijk naast de magneetstrip te moeten komen. Anders is de magneetstrip onderbroken en ontspoort het voertuig. Dus alles opbreken en opnieuw beginnen. En weer van voor af aan beginnen.
Ook het gedeelte bij het station had wat aandacht nodig. Een bocht was te krap, de servo zat net op de verkeerde plek en toch wilde je eigenlijk een andere route. Dus ook hier: uithuilen en overnieuw beginnen.
Voor wat betreft het wegdek is het elke keer een kwestie van uitzagen uit 3.6mm multiplex. Dan de route uit tekenen. Er niet tevreden over zijn. Wegschuren, nog eens uitmeten. Denken aan de minimale radius. Nog eens uittekenen. Dan, als de route mooi genoeg is en geen bochten met te kleine radius bevat, een sleuf frezen voor de magneetstrip. Dan de magneetstrip inlijmen met bison kit. Dat blijft aan alle kanten aan je vingers kleven. Een dag laten drogen. Dan vulmiddel er over heen om te egaliseren. (Uit ervaring weet ik dat als je de bisonkit te kort laat drogen het vulmiddel ook niet mooi wordt.) Dat ook weer een dag laten drogen. Daarna glad schuren en grijs spuiten. Weer een dagje drogen. En dan heb je een wegdek.
Het hele landschap komt als het ware los op de baan te liggen, zodat het in geval van nood in zijn geheel verwijderd kan worden. Dan kan je bij de techniek komen bij ontsporingen en onderhoud. En er komen in dat landschap ook nog luiken op plekken waar je vaak moet wezen, zodat je niet voor elk klein klusje het hele landschap moet optillen.
Maar het resultaat is er naar. Zie hierboven de foto. In het midden zie je het dal. Als referentie heb ik het half afgebouwde station er alvast in gezet. In het dal de lus voor wegverkeer voor het station langs. En rechts de passeerplaats.
In meer detail: Hier staat de bus stil voor het station. De gele vrachtwagen staat hier stil op de passeerplaats. De lus is eenrichtingsverkeer. De verbindingsweg is tweerichting verkeer, maar enkelbaans. Dus die passeerplek, daar moeten de autoos netjes op elkaar wachten. Dat gaat keurig geregeld worden door een stukje electronica. De electronica is geprogrammeerd en getest op de testbank. Hier ligt de electronica die nog ingebouwd moet worden voor het station.
Kwa route vind ik het op deze manier wel mooi in het dal. Niet al te veel rechte stukken, de auto is leuk in beeld. Zo kan ik er nog een mooi landschap omheen maken. Het dal moest van mij zo laag mogelijk onder de brug. Zo ziet de brug en erg groot en hoog uit en de autootjes en het landschap er onder klein.